Voor de 2e keer binnen het jaar heeft het Herentalse schepencollege de aanvraag van Frank Rastelli (De Zalm /Karmel) om het bekende café De Kluis te heropenen, tot de prullenmand verwezen.

De bekende waard heeft de 'aloude' herberg in 2016 aangekocht en wil het pand renoveren : 'Van hieruit kunnen wandelaars en fietsers de omliggende bossen en de Netevallei verkennen.  Er ligt een enorm toeristisch potentieel in. Ik wil mee het Herentalse wandel- en fietstoerisme aanzwengelen.'

Volgens gescheidkundigen was 'De Kluis' zo'n 250 jaar geleden een stopplaats van de koetsdienst die o.a. tussen Herentals en Kasterlee liep.

De sympathieke hotelbaas is ten einde raad.

Het dossier van De Kluis begint hallucinante vormen aan te nemen. Nadat het café aan de Lichtaartseweg 169 jaren geleden werd overgenomen, gingen er achtereenvolgens 2 pizza­bakkers en een kebabzaak failliet én werd er een drugsplantage ontmanteld.

'Bakfietsparking verplicht'

Maar de dienst Stedenbouw van de stad had een pak opmerkingen over het verbouwingsplan. En ook over de parking: die telde voor de stad twee parkeerplaatsen te weinig én er ontbrak een stallingsplaats voor... een bakfiets.

'De gewestelijke stedenbouwkundige verordening inzake toegankelijkheid wordt niet nageleefd. De aanpassingen zijn ingrijpend. De aanvraag moet hierom worden geweigerd', zo meldt het schepencollege.

Maar wie de argumenten van de stad leest, valt van z'n stoel : ofwel gaat het over kleinigheden, die door de bouwheer onmiddellijk kunnen worden aangepast, ofwel slaat de dienst Stedenbouw opnieuw de bal mis, omdat ze in het administratief centrum de plannen compleet verkeerd interpreteren..

Zo verwart de stad een vloerluik om biervaten naar de cafékelder te rollen met een helling voor een toegangsdeur voor gehandicapten en trekt daaruit meteen de conclusie dat de kroeg op die manier niet toegankelijk is voor gehandicapten. 'Maar we hebben een aparte, brede toegang voor gehandicapten aan de zijkant, met deuren die automatisch opengaan', zucht Frank ­Rastelli.

Lachwekkend wordt het als de stad ervan uitgaat dat er voor gehandicapten een onthaal in het café zal georganiseerd worden. "Maar er is helemaal geen onthaalfunctie in de zaak", valt architect Bart ­Callaert van zijn stoel. "Het is een café. De klanten worden aan de tafels bediend. Hiervoor worden lage tafels met vrije hoogte van 70 cm voor rolstoelgebruikers voorzien."

'Douchen met rolstoel'

Ook de doucheruimte die de bouwheer wil bouwen voor mountainbikers vindt geen genade in de ogen van de dienst Stedenbouw van de stad: "De doucheruimte voldoet niet aan de gewenste voorschriften voor personen met een handicap."

"En ik die dacht iets extra's aan te bieden aan de fietsende bezoekers door hen de mogelijkheid te geven zich na een zware fietstocht op te frissen", zegt Frank Rastelli. Het doelpubliek betreft voornamelijk actieve mountainbikers. Ik kan ook totaal geen douche voorzien, wanneer de eis voor een douche voor mensen met een beperking te zwaar doorweegt op het bouwprogramma. Ze zullen met velen zijn, de rolstoelgebruikers die een douche komen nemen in een café..."

Bart Callaert, de architect van architectenbureau Arat, begrijpt er niks van: "Ik informeerde bij de dienst over het ongunstig advies van toegankelijkheid en of de aanvraag nog kan aangepast, toegelicht of bijgestuurd worden. Er werd categoriek op gereageerd dat aanvullingen of bijsturingen niet mogelijk waren, maar dat een nieuwe aanvraag noodzakelijk was.

Dus, van voren af aan beginnen... Heel jammer, want als er wat toelichting zouden gevraagd zijn, hadden we een en ander kunnen verduidelijken en had het dossier niet in de huidige fase gezeten. Nu komt het over alsof we 'gestraft' worden omdat we geen rekening hielden met personen met een handicap."

Derde bouwaanvraag

Frank Rastelli snapt het ook niet meer: "Ik wil een investering doen die het toerisme van de stad en de tewerkstelling in de horeca ten goede komt en wordt geconfronteerd met manifeste onwil. Stel dat ik een beginnende ondernemer was, een jong stel, dat De Kluis koopt en wil ombouwen tot een modern café, dan waren die nu al failliet, na tweemaal op rij een afwijzing van de bouwaanvraag. Want de bank wacht niet met het innen van de lening."

Rastelli en het architectenbureau bereiden inmiddels een derde bouwaanvraag voor. De opening van het café staat door al die perikelen een jaar in de koelkast. (bron GVA-Marc Helsen/ Frank Rastelli).